"ഈണമറിയാത്ത പാട്ടുകള്‍ "

"കാഫ് മലകണ്ട പൂങ്കാറ്റേ..

കാണിക്ക നീ കൊണ്ടു വന്നാട്ടെ..

കാരക്ക കായ്ക്കുന്ന നാടിന്റെ

മധുവൂറും കിസ്സ പറഞ്ഞാട്ടേ..."

--------

"എടാ..നിനക്ക് സ്കൂളിലെ പരിപാടിക്ക് നീ പാടണം എന്ന് പറഞ്ഞ ആ പാട്ട് ദാ മേലേത്തങ്ങാടീല് ഒരു പാട്ടുകാരന്‍ വിക്ക്ണ്ണ്ട്..വേണേ വേഗം പോയ് വാങ്ങിക്കോ.."

--------

മരക്കാര് കാക്കയുടെ കടയില്‍ നിന്നും ചെറിയ കുപ്പിയില്‍ വെളിച്ചെണ്ണയും പേപ്പറില്‍ ചുരുട്ടിക്കെട്ടിയ പപ്പടവുമായി മടങ്ങുമ്പോഴാണ് എതിരെ വന്ന അബ്ദു ബാപ്പുട്ടിയോട് അക്കാര്യം പറയുന്നത്.

അത് കേട്ട പാതി ബാപ്പുട്ടി അങ്ങോട്ട് കുതിച്ചു..

--------

അങ്ങാടിയിലേക്കെത്തിയപ്പോഴേക്കും ദൂരെ നിന്നേ അവനത് കണ്ടു..

പലചരക്കുകാരന്‍ അബ്ദുള്ളാക്കാന്റെ കടയുടെ തൊട്ടടുത്ത ഒഴിഞ്ഞ പീടികക്കോലായയില്‍

സുന്ദരനായ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ കൈയ്യില്‍ ഒരു മൈക്രോ ഫോണൂമായി നിന്ന് ഉറക്കെ പാടുകയാണു.

അവന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പാട്ട്.."കാഫ് മലകണ്ട പൂങ്കാറ്റേ......."

--------

വൈകുന്നേരമായതിനാല്‍ പണികഴിഞ്ഞെത്തിയവരും സൊറപറഞ്ഞിരിക്കുന്നവരുമൊക്കെയായി ഗ്രാമത്തിലെ അങ്ങാടി സജീവം. ഒരു പറ്റം ആളുകള്‍ ആ പാട്ടുകാരന്റെ മുന്നില്‍ കൂടി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്..നല്ല ഘന ഗാംഭീര്യമുള്ള അയാളുടെ ശബ്ദം അങ്ങിങ്ങായി തെളിയാന്‍ തുടങ്ങിയ പെട്റോമാക്സുകളും മണ്ണെണ്ണ വിളക്കുകളും നിറഞ്ഞ അങ്ങാടിയില്‍ നന്നേ മുഴങ്ങിക്കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

--------

പാട്ടുകാരനു മുന്നില്‍ വിരിച്ചിരിക്കുന്ന ചെറിയ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് ഷീറ്റില്‍ പല മുഖചിത്രങ്ങളിലുള്ള പാട്ടു പുസ്തകങ്ങള്‍ നിരത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നു.ആളുകള്‍ അത് മറിച്ച് നോക്കുകയും ചിലരൊക്കെ അത് വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

--------

ബാപ്പുട്ടി അയാള്‍ പാട്ട് പാടുന്നതും നോക്കി നിന്നു..എന്നാല്‍

അംഗവിക്ഷേപങ്ങളോടെ കൂട്ടം കൂടിയവരെ ഹരം പിടിപ്പിച്ച

അയാളുടെ പത്രാസു വേഷമാണ് അവനെ കൂടുതല്‍ ആകര്‍ഷിച്ചത്..

--------

ഹോ! എന്തൊരു തിളക്കമുള്ള കുപ്പായം!

ഒപ്പം നല്ല ബെല്‍ബോട്ടം പാന്റും..

കയ്യില്‍ വലിയ വാച്ചും നല്ല കറുത്ത ഹിപ്പി മുടിയും..

സിനിമാ കലണ്ടറിലെ എംജീയാറിന്റെ ശേലാ അയാള്‍ക്ക്..

കൗതുകമാര്‍ന്ന ആരാധനയോടെ അവന്‍ അയാളെ നോക്കി നിന്നു പോയി ....

--------

പാട്ടുകാരനു പിന്നിലായി വലിയ പെട്ടിക്കരികില്‍ സുന്ദരിയായ ഒരു വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ പെണ്‍കുട്ടി പാട്ടുപുസ്തകങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുകയും കാശുവാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന അബ്ദു അവന്റെ വള്ളി നിക്കറിന്റെ ഏതോ അഗാധതയില്‍ നിന്നും നാണയ ത്തുട്ടുകള്‍ തപ്പിയെടുത്ത് ആ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് നേരെ നീട്ടി...

അവള്‍ അവനോട് നല്ല ഭംഗിയുള്ള ചിരി സമ്മാനിച്ച് കൊണ്ട് അവന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച പുസ്തകമെടുത്ത് കൊടുത്തു..

--------

അവന്‍ നിധി വാങ്ങുന്ന പോലെ അവളുടെ കയ്യില്‍ നിന്നും അത് വാങ്ങി..

ഒരു കോപ്പി വേണോ എന്ന ഭാവത്തോടെ ആ പെണ്‍കുട്ടി ബാപ്പുട്ടിക്ക് നേരേയും നീട്ടി.

--------

അവന്‍ തിരിഞ്ഞ് അബ്ദുവിനോട് ചോദിച്ചു.

--------

"എടാ എത്രേയായെടാ അയ്ന്?"

"അയ്നു നല്ല പൈസായിക്ക്ണ്‍..."

"എത്രേ?"

"പയ്നഞ്ച് പൈസാ!"

"ഹോ! പയ്നഞ്ച് പൈസേ..!"

--------

പിഞ്ഞിത്തുടങ്ങിയ തന്റെ കീശ തപ്പാന്‍ ബാപ്പുട്ടി തുനിഞ്ഞില്ല.

ഉമ്മ കടം പറഞ്ഞാണ് പലചരക്ക്കടയില്‍ നിന്നും സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാറ്..അതിനുള്ള

അയാളുടെ മുറുമുറുപ്പ് തന്നെ ഇപ്പോഴും ചെവില്‍ നിന്നും മാഞ്ഞിട്ടില്ല..

--------

" ഞാമ്പിന്നെ വാങ്ങിക്കോളാം.."

"ഇയല്ലേ കാഫ് മല കണ്ട പൂങ്കാറ്റ് പാട്ട് പുസ്തകം വേണംന്ന് പറഞ്ഞീനീം?"

--------

അബ്ദുവിന്റെ ചോദ്യത്തിനുത്തരം പറയാതെ പുസ്തകം നീട്ടി നില്‍ക്കുന്ന ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ കാണാത്ത മട്ടില്‍ ബാപ്പുട്ടി ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നും പിന്‍ വലിഞ്ഞു..

--------

അവനു വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി...

കാശുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ സുന്ദരിക്കുട്ടിയോട് "എനിക്കും ഒരെണ്ണം !" എന്ന് ഗമയില്‍ പറഞ്ഞ്

വാങ്ങാമായിരുന്നു...

--------

പാടവരമ്പിലേക്കിറങ്ങി മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തില്‍ -തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍

ആ ഗായകന്റെ പാട്ട് കാറ്റിലൂടെ അവ്യക്തമായ ഒരലയൊലിയായ് അവനെ പിന്തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു...

--------

**************************************

--------

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം പത്രപ്രവര്‍ത്തകവേഷം കെട്ടിയാടി നഗരത്തിലെ പത്രമാഗസിനുകളില്‍ കയറിയിറങ്ങി ഉപജീവനമാര്‍ഗ്ഗം തേടിയ നാളിലാണ് ഒരു പെരുന്നാള്‍ ദിന സപ്ലിമെന്റിലേക്കായി മാപ്പിളപ്പാട്ടിലെ പഴയ കലാകാരന്മാരെക്കുറിച്ചൊരു ഫീച്ചറ് തയ്യാറാക്കുവാനായി പലരേയും തേടിപ്പിടിച്ച് കാണേണ്ടി വന്നത്...

--------

കുറഞ്ഞ നാളുകളിലെ അന്വേഷണം കൊണ്ട് തന്നെ മാപ്പിളപ്പാട്ടിനെ ഉപജീവനമാക്കി ഗാനമേളകളിലൂടേയും നാല്‍ക്കവലകളിലും വിവാഹ സദസ്സുകളിലും പാടിയവരുമൊക്കെയായി കഴിഞ്ഞുപോയ ഒരു തലമുറയുടെ സ്ഥിതി തുലോം ശോചനീയമായിരുന്നു എന്നയാള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു...എങ്കിലും പലരും കലയെ നെഞ്ചിലേറ്റി ജീവിച്ചതിനാല്‍ അതൊരു ജീവിത പരാജയമായ് കാണാന്‍ സമ്മതിക്കുകയുമുണ്ടായില്ല എന്നതയാള്‍ക്ക് കൗതുകമുളവാക്കി.

--------

എന്നാല്‍ ഒരു കാലഘട്ടം മുഴുവന്‍ നെഞ്ചിലേറ്റിയ ഒരു പ്രവാസ ഗാനത്തിന്റെ രചയിതാവ് കൂടിയായ ഗായകനെ അയാള്‍ എത്രയന്വേഷിച്ചിട്ടും കണ്ടെത്താനായില്ല...

--------

വാക്കുകള്‍ കൂരമ്പുപോലെ തറക്കുന്ന വരികളും ആലാപന ശൈലിയുമുള്ള ആ ഗായകന്‍ തിളങ്ങിനില്‍ക്കേ തന്നെയാണ് അയാള്‍ ഗാന രംഗത്ത്നിന്നും പൊടുന്നനേ അപ്രത്യക്ഷനായത്.

അതില്‍ പിന്നെ അയാളെക്കുറിച്ചും അന്ന് വീടുമാറി പോയ കുടുംബത്തെക്കുറിച്ചും ആര്‍ക്കും ഒരു വിവരവുമില്ലായിരുന്നു.

--------

ഇയാളെക്കൂടി കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഫീച്ചര്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കാമായിരുന്നു എന്ന് അയാള്‍ വേവലാതി പൂണ്ടു..അങ്ങനെയാണ് അകലെ ഒരു ഗ്രാമത്തില്‍ പഴയ ഒരു മാപ്പിളപ്പാട്ടുകാരന്‍ ഉണ്ട് എന്ന് വിവരം കിട്ടിയതിനടിസ്ഥാനത്തില്‍ ആണ് അയാള്‍ യാത്ര തുടങ്ങിയത്.

--------

കാടും ഇടവഴിയും റോഡിന്റെ പരുവവും താന്‍ പോകുന്ന സ്ഥലത്തിനെക്കുറിച്ച് ഏകദേശ ധാരണ അയാള്‍ക്കുണ്ടാക്കിയിരുന്നു....

--------

അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയെങ്കിലും അയാളുടെ കുടില്‍ കണ്ടു പിടിച്ചു...

ഇടുങ്ങിയ മണ്‌വെട്ടുകുഴിക്കരികിലൂടെയുള്ള ഇടവഴി നേരെ ചെല്ലുന്നത് തന്നെ ആ കൂരയുടെ മുറ്റത്തേക്കായിരുന്നു...

--------

നിറം മങ്ങിയ പഴയ മണ്‍ചുവരുകള്‍ ഇരുട്ടിനെ പിടിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന പോലെ..

ആ കൂരക്കകം കുഴമ്പും മരുന്നും ഇടകലര്‍ന്ന വല്ലാത്ത ഗന്ധം കൊണ്ട് അയാളെ വീര്‍പ്പുമുട്ടിച്ചു..

--------

ഇരുട്ടില്‍ ലയിച്ചുപോയെന്ന് തോന്നുമാറ് അവശതയോടെ കിടക്കുന്ന ഒരു വൃദ്ധന്‍..

അരികെ ഒരു പഴയ പാട്ടുപെട്ടി...

കണ്ടാലറിയാം അത് പ്രവര്‍ത്തനം നിലച്ചിട്ട് വര്‍ഷങ്ങളായെന്ന്...

സംസാരിക്കാന്‍ ഒട്ടും താല്പ്പര്യം കാണിക്കാതിരുന്ന ആ വൃദ്ധനെ വളരെ നയത്തോടെ സ്നേഹപൂര്‍‌വ്വം അനുനയിപ്പിച്ചാണ് സംസാരത്തിനു തുടക്കമിടാനായത്...

--------

ഏറനാടിലെ കുടിയേറ്റ കാലഘട്ടത്തിലെന്നോ ഒരനാഥബാലന്‍ അധികാരിയുടെ റബ്ബര്‍ തോട്ടങ്ങളിലെ പാടി എന്നുവിളിക്കുന്ന കോളനികളില്‍ എത്തിപ്പെട്ടതും റബ്ബര്‍ഷീറ്റടിക്കുന്ന റാട്ടകളില്‍ സഹായിയായി നിന്ന് ഏഴു കിലോമീറ്റര്‍ വനാന്തരം കടന്ന് സ്കൂള്‍ പഠനം നടത്തിയതും സ്കൂളീല്‍ പാട്ടിന്റെ വഴി കണ്ടത്തിയതും ആ വൃദ്ധന്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്ത് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു...

--------

ജീവനോപാധിക്കായി പട്ടണങ്ങളിലും ഗ്രാമങ്ങളിലും സഞ്ചരിച്ച് പാട്ടുപാടി പാട്ടുപുസ്തകങ്ങള്‍ വിറ്റും

ഉല്‍സവസ്ഥലങ്ങളിലും മറ്റും പാട്ടുപാടി ആളെ ആകര്‍ഷിച്ചും കല്ല്യാണ പന്തലിലും കവാലി പാടിയുമൊക്കെ മുന്നോട്ട് പോയതും ഒടുവില്‍ ഒരു മകളെ തന്ന് ഭാര്യ വിടപറഞ്ഞതുമൊക്കെ അയാള്‍ വിവരിച്ചു...

--------

സംസാരത്തിന്റെ ഏതോഘട്ടത്തില്‍ ബാപ്പുട്ടി ആ വൃദ്ധനില്‍ തന്റെ ബാല്യകാലത്തിലെവിടേയൊ കണ്ട ഗായകന്റെ രൂപഭാവാദികള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു...

ഒരു നിമിഷം പഴയ ഒരങ്ങാടിയും അവിടെ പാട്ടു പാടുന്ന സുന്ദരനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനും അയാള്‍ക്കുപിന്നില്‍ ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്‍കുട്ടിയും അയാളുടെ മനോമുകരത്തില്‍ തെളിഞ്ഞു..

--------

എന്റെ റബ്ബേ..അസൂയാപ്പെടുത്തും വിധം സുന്ദരനായിരുന്ന ആ മനുഷ്യനാണോ വിവശനായി തന്റെ മുന്നിലിരുന്ന് ജീവിത പരാജയ കഥ പറയുന്നത്..

--------

അതെ..തന്റെ ബാല്യത്തിലെന്നോ വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്ണ് ഒരു പാട്ടുപുസ്തകവുമായി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്....

അയാള്‍ക്ക് ചോദിക്കാതിരിക്കാനായില്ല...

"ഒരു മോളുണ്‍ടെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ..അവരിപ്പോ??"....

--------

അവളിവിടുണ്ട്...

കുടുംബ ഭാഗ്യമില്ലാതെ അവളും ഒറ്റപ്പെട്ടു..

യാത്രക്കിടയിലെവിടേയോ വെച്ച് അവളുടെ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞു...

മൈസൂരിലേക്ക്..

പക്ഷേ മാസമൊന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോ ഞാന്‍ തന്നെ പോയി അവളെ തിരികെ കൊണ്ടുവന്നു...

ഇല്ലെങ്കില്‍ എന്നെ തനിച്ചാക്കി ഉമ്മയെപ്പോലെ അവളും പോയേനേ..

വിറക് വെട്ടിയും കോഴികളെ വളര്‍ത്തിയുമൊക്കെ.. അവളങ്ങനെ .....

--------

ബാപ്പുട്ടി ആകാംക്ഷയോടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി...

ഇല്ല..അതിനകത്ത് അനക്കവുമില്ല.

ഒരു ചായ ഇടുന്നതിന്റെ ശബ്ദം പോലും കേള്‍ക്കുന്നുമില്ല...

--------

പഴയ പാട്ടുപുസ്തകങ്ങളോ മറ്റോ ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദ്യത്തിനു അയാള്‍ അകത്തേക്ക് നീട്ടി വിളിച്ചു..

--------

"സൈറാ..."

--------

അകത്ത് നിന്നും ഒരു രൂപം മെല്ലെ പുറത്തേക്ക് തലനീട്ടി...

ഇരുട്ട് മൂടിക്കെട്ടിയ അതിനകത്ത് മുഖം വ്യക്തമല്ലായിരുന്നു..

--------

" യ് ആ പഴയ ഇരുമ്പ് പെട്ടീല്‍ വല്ല പുസ്തകോം ബാക്കിയുണ്ടോന്ന് നോക്ക്യേ..."

--------

കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അയള്‍ ചില തട്ടലും മുട്റ്റലുമൊക്കെ അകത്ത് നിന്നും കേട്ടു...

ഒടുവില്‍ ഇരുട്ടിന്റെ വായ തുറന്ന് വെളുത്ത് മെല്ലിച്ച ഒരു കൈ പുറത്തേക്ക് നീണ്ടു...

അയാള്‍ ആകാംഷയോടെ ആമുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി...

--------

ആ മുഖം തന്നെ!..

നിര്‍ജീവമായ കണ്ണുകളും വിളറിയ കവിള്‍ത്തടങ്ങളും..

കാലവും ദേശവുമൊക്കെ മറന്നുപോയതുകൊണ്ടാവണം സൗന്ദര്യം ബാക്കിവെച്ചുപോയ ഇത്തിരിവെട്ടം ആ കണ്ണൂകളിലെവിടെയോ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു...

ശില്പ്പി മാത്രം തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന വെയിലേറ്റ് മങ്ങിയ ഒരു വശ്യചാരുത..

ഉള്ളിലെ നീറി വന്ന വിങ്ങലോ തിരിച്ചറിയപ്പെട്ട മുഖം മനസ്സില്‍ കൊളുത്തിയ വേദനയോ മുഖത്ത് വരാതിരിക്കാന്‍ പരമാവധി ശ്രദ്ധിച്ച് ബാപ്പുട്ടി ആ പുസ്തകം വാങ്ങി...

--------

..പഴകി ദ്രവിച്ച ആ മാപ്പിളപ്പാട്ട് പുസ്തകം.

കവര്‍ മെല്ലെ തടവി അയാളതിന്റെ പേര്‍ വായിച്ചു..

--------

"കാഫ് മല കണ്ട പൂങ്കാറ്റ്"

--------

വില പതിനഞ്ചു പൈസ..!

--------

*******************

--------