പി. ടി. മൂസക്കോയ..കഥ ദേവത നെറുകയില്‍ മുത്തമിട്ടനുഗ്രഹിച്ച ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവന്‍ .. മലയാളം ന്യൂസ് പത്രത്തിന്റെ മദീന റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍ ..

ഇതു ഞങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട മൂസാക്ക ..

അഥവാ പി. ടി. മൂസക്കോയ

ബഷീറിയന്‍ ഭാഷയില്‍ മദീനയുടെ എളിയ ചരിത്രകാരന്‍ ...

----------

നീണ്ട മുപ്പതു വര്‍ഷം യൌവനവും മോഹങ്ങളും

പൊള്ളുന്ന സുര്യന്‍റെ കണ്ണുനീര് പോലെ

പൊടിഞ്ഞു വന്ന വിയര്‍പ്പിനൊപ്പം കൂട്ടി കുഴച്ച്

ഒരായിരം കാരക്കമരങ്ങള്‍ക്ക് ജീവനും പുതുജീവനും നല്‍കി

തന്‍റെ പ്രിയ സഖിയെ പോല്‍ നെഞ്ജോടു ചേര്‍ത്തു വെച്ച ഉദ്യാനപാലകന്‍ ‍....

----------

കൊതിയൂറും മധുരമുള്ള തുടുത്ത കാരക്കപോലെ

നെഞ്ചകം ഒരു കാരക്ക തോട്ടമാക്കി ഈ മണ്ണില്‍ മനമലിഞ്ഞു പോയ ഒരാള്‍ ...

----------

ഇനിയും ഒരിക്കല്‍ കൂടിയില്ലാത്ത

യാത്ര മൊഴിയുമായി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ..

സുഹ്ര്ത് വലയത്തിന്റെ വിട പറച്ചിലിന്റെ വിറങ്ങലിച്ച

നനവാര്‍ന്ന വാക്കുകലെയല്ല പേടി ...

----------

മറിച്ച്..

ശീതവും അതിശീതവും കടന്നു ഇനിയും വേനല്‍ വരും..

മരുഭൂമിക്കു മേല്‍ സൂര്യ താപത്താല്‍ വായു ദേവത താണ്ഡവ നൃത്ത മാടും ..

----------

ഒടുവില്‍

അത്യുഷ്ണത്തിന്റെ കരുത്താര്‍ന്ന ആലിംഗനതിലമര്‍ന്നു

ഋതുമതിയാകുന്ന ഓരോ കാരക്ക മരവും

നന്ദവനത്തിലെ

തങ്ങളുടെ പ്രിയകാര്‍വര്‍ണനെ തിരയും...

----------

നിറഞ്ഞ മന്ദസ്മിതവുമായി തങ്ങളെ തലോടാനെത്തുന്ന

നന്ദഗോപാലനെവിടെ.. ?

----------

കാര്‍മുടിക്കൂന്തലില്‍ ഉച്ചമയക്കതിനെതുന്ന തങ്ങളുടെ പ്രിയ കാമുകനെവിടെ ..?

ഇതളിട്ടു നില്‍കുന്ന ജിര്‍ ജില് ചെടി പാടത്തും ..

മഞ്ഞ പൊട്ടണിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന നാരക തോട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയിലും

അവെരെത്തി നോക്കും...

----------

പിന്നെ

മണ്ണും പാറക്കല്ലുകളും കുഴമഞ്ഞിന്‍ സാഗരം പോലെ കിടക്കുന്ന വേലിക്കപ്പുറത്തെ

വിഹ്വല ഭൂമി നോക്കി അവര്‍ തേങ്ങും.

പുല്ലാങ്കുഴല്‍ ഇവിടെ വെച്ചു

പ്രാണ നാഥാ ..നീയെങ്ങു പോയി..നീയെങ്ങു പോയി..!!!

----------

===========================================================

----------

(നീണ്ട മുപ്പതു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം താന്‍ തന്നെ വളര്‍ത്തി വലുതാക്കിയെടുത്ത കാരക്കതോട്ടതോടും

ഞങ്ങളോടും വിട പറയുന്നു..

ഈ മരുഭൂമി ക്കിപ്പുറമായതിനാല്‍ എഴുതാന്‍ ഒരുപാടു ബാക്കി വെച്ചു

നടന്നകലുന്നു..

നഷ്ടം ഞങ്ങളെക്കാള്‍

മലയാള കഥെ... നിനക്കു തന്നെ..!!)